Werbalna trucizna.

Idzie grupa przedszkolaków. Nagle zauważają spacerującego ze mną psa. Cała grupa się zatrzymuje i jak urzeczona wpatruje się w zwierzę. Nagle słychać: piesek! proszę pani -piesek! "Co z tego że piesek"? odpowiada pani surowo i nakazuje iść dalej. Smutno robi się na sercu mi jako człowiekowi i pedagogowi widząc, że właśnie w jednym momencie, pani która jest lub być powinna pedagogiem niszczy piękno dziecięcego zachwytu światem.

O głupocie w mądry sposób

Moralność myślenia

Michał Heller

Dramatyczność ludzkiego losu polega na tym, że najważniejsze decyzje musimy podejmować w obszarze trudnej racjonalności.

Zapas głupoty jest jednak olbrzymi i logika świata musi się sporo napracować, zanim go przepuści przez swoje tryby.

Mowa głupiego udaje Słowo, ale nim nie jest. Jest czymś, co... opiera się racjonalnym wyjaśnieniom. Ale głupota może wcielać się w czyn, a czyn taki nie zostaje natychmiast rozerwany wewnętrzną sprzecznością i wyłączony z istnienia, lecz trwa i produkuje skutki, które głupotę utrwalają na Ziemi.

A człowiek głupi nie milczy. Mówi, zwykle mówi wiele, i powiększa sumę bezsensu we Wszechświecie. Mowa głupiego to nie tylko szum, trudny do uniknięcia element każdego przekazywania informacji.

Ale działanie świadome wykracza poza teraźniejszą chwilę, odczytuje bodźce w kontekście ich historii i skutków, jakie mogą wycisnąć na przyszłości. Działać świadomie to znaczy ustawiać się selektywnie w stosunku do bodźców przychodzących z otoczenia. Niektórym bodźcom umieć się przeciwstawić, a inne przetwarzać na swoją własną substancję. U podstaw życia świadomego leży napięcie pomiędzy naciskiem z zewnątrz a wewnętrzną autonomią.