29 lipca 2015. Tato- kochamy Cię i płaczemy, bo brak Cię. Na każdym kroku widzimy Cię- w przedmiotach i we wspomnieniach- byłeś naszym największym Przyjacielem, gotowym na pomoc w każdej chwili i niezależnie od trudności zadania. Jesteś dla nas wzorem, bo cierpiałeś, podejmując nadludzki wysiłek, aby przeżyć każdy kolejny dzień. Nie mogę uwierzyć, że to piszę...
